تلاش‌های آنکارا برای تسلط بر مدیترانه شرقی و تعریف و اجرایی کردن دکترین وطن آبی به یکی از چالش‌های جدی اسرائیل تبدیل شده، بالاخص بعد از سقوط دولت اسد و مانور ترکیه در شام. حال به باور ناظران، در صورتی که چالش‌های میان دو بازیگر افزایش یابد، احتمال تکرار الگوی لیبی در سوریه محتمل است.

جنگ دوم غزه دیگر یک «جنگ مردمی» نیست، بلکه جنگی سیاسی و ایدئولوژیک است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که افکار عمومی اسرائیل به‌شدت از تلاش‌ها برای بازگرداندن گروگان‌ها حمایت می‌کند، بنابراین نتانیاهو این موضوع را به‌عنوان هدف اصلی برجسته می‌کند. او در انظار عمومی با سنجاق روبان زردی ظاهر می‌شود که نشانه همبستگی با گروگان‌ها و خانواده‌هایشان است. اما برای نتانیاهو، ازسرگیری جنگ بیشتر به حفظ انسجام ائتلافش مربوط می‌شود.

رئیس‌جمهور ایالات متحده ضمن تماس با سلطان عمان، نقش عمان در مذاکرات جاری بین آمریکا و جمهوری اسلامی ایران را ستود.

ترکیه و اسرائیل، دو بازیگر هم‌پیمان ایالات متحده که در ظاهر رویاروی هم در شام قرار گرفته‌اند؛ در عمل به دنبال اجرا و تحقق پروژه‌ای مشترک هستند، ترکیه در قالب پروژه خاورمیانه بزرگ ایالات متحده در تلاش است تا نقشی برجسته در خاورمیانه ایفا کند، در حالی که اسرائیل نیز درصدد است تا سوریه را ضعیف نگه داشته و در این راستا در حال بهره‌برداری از فرصت‌های سیاسی و نظامی است. در این میان، سوریه به دلیل این بازی‌های پنهانی در حال تجزیه است و بازیگران مختلف از جمله ترکیه، اسرائیل و امارات متحده عربی در این پروژه ایفای نقش می‌کنند.

شناخت الگوی مذاکره ترامپ با کشور‌های جهان می‌تواند به فهم دقیق رفتار او و پیشبینی کنش‌های آینده او منجر شود. در این گزارش، الگوی مذاکره ترامپ با اوکراین مورد بررسی قرار گرفته است.

عربستان سعودی پس از سال‌ها دوری از بحران‌های سوریه و لبنان، به‌طور محتاطانه‌ای به این دو کشور بازگشته است. در مارس ۲۰۲۵، وزرای دفاع سوریه و لبنان توافقی در جده امضا کردند که بر ترسیم مرزها، تشکیل کمیته‌های حقوقی، و فعال‌سازی هماهنگی‌های دوجانبه تأکید داشت. عربستان در تلاش است تا نفوذ خود را در این دو کشور افزایش دهد، اما تنها در صورتی که شرایط اقتصادی و سیاسی تثبیت شود.در لبنان نیز عربستان برای تغییر توازن قدرت عمل کرده، اما هنوز از کمک‌های مالی بزرگ خودداری می‌کند. از همین رو به ادعای ناظران عربستان به دنبال یک رویکرد موازنه‌جویانه است که در قابش منافع اقتصادی و سیاسی خود را با پیچیدگی‌های منطقه هماهنگ کند.

رویارویی میان آمریکا و چین در باب جزیره تایوان محتمل است و همین گزاره موجب شده تا بسیاری در واشنگتن بر اصل توسل به دیپلماسی تاکید کرده و با اشاره به تحولات جنگ جهانی دوم و توصیه‌های کیسینجر، براین باورند که رئیس جمهوری آمریکا می‌بایست به جای توسل به زبان عمومی دیپلماتیک، بستر را برای اعتمادسازی متقابل فراهم کند، بالاخص آن که شواهد نشان می‌دهد چین برخلاف شوروی عصر جنگ جهانی دوم ضعیف نیست و به لحاظ اقتصادی و نظامی از اهرم‌های زیادی برای رویارویی احتمالی برخوردار است.

اظهارات اخیر ویتکاف نشان می‌دهد که آمریکا به دنبال محدود کردن سطح غنی‌سازی اورانیوم جمهوری اسلامی ایران است، نه انحلال کامل برنامه هسته‌ای، چنان‌که اسرائیل خواستار آن است.

اولین دیدار میان ایالات متحده و ایران درباره برنامه هسته‌ای در حال گسترش جمهوری اسلامی ایران، که روز شنبه برگزار شد، نشانه‌ای از جدیت و تلاش برای اجتناب از چیزی بود که هیچ‌یک از دو طرف خواهان آن نیستند: جنگی دیگر در خاورمیانه.

اندیشکده آمریکایی "استیمسون" می‌نویسد: "روسیه نیز همانند آمریکا می‌خواهد ایران از آستانه هسته‌ای عبور نکند". "آندری یوسینکو" تحلیلگران مسائل روسیه در این باره می‌گوید: "مسکو هیچ علاقه‌ای به گسترش تعداد اعضای باشگاه هسته‌ای و افزایش تعداد رقبایش در این عرصه در حوزه خزر ندارد".

گروهی براین باورند که شی جین پینگ گزینه رویارویی با ایالات متحده را انتخاب نکرده و تلاش دارد تا از هرگونه رویارویی دور بماند. با این همه، پکن در این زمینه سیگنال‌های متفاوتی را ارسال کرده و در لفظ و عمل به گونه‌ای عمل کرده که انگاری برای رویارویی با ایالات متحده آماده است تا بدین طریق هژمونی خود بر جهان را تثبیت کند

به ادعای ناظران، رایزنی‌های روز شنبه در مسقط می‌تواند مقدمه‌ای باشد برای آغاز رایزنی‌ها، مشروط بر آن که ترامپ از خواسته‌های حداکثری‌اش عقب نشسته و تهران ضمانت‌های لازم را دریافت کند. با این همه، گروهی با استناد به همین متغیرها مدعی‌اند که امید چندانی به حصول توافق نیست؛ چرا که خواسته‌های طرف آمریکایی حداکثری است؛ گزاره‌ای که در حد ادعاست و اثبات نشده است.