به گزارش آرانیوز قائم پناه در پاسخ به سوالی درباره ادعاها از تابعیت دخترش به خبرنگار آرانیوز گفت: ماجرا این است که دختر من چند سال قبل و پیش از آنکه معاون رئیس‌جمهور شوم در دانشگاه جورج تاون امریکا در بیمارستانی در واشنگتن رزیدنت بود و دوره‌ای گذراند و برگشت.
وی ادامه داد: محل زندگی او در یکی از کشورهای اروپایی است. نیروهای امنیتی دربارهٔ تابعیت او پرسیدند که کارت اقامت او را به این دوستان دادم و گفتم که اگر ثابت شود تابعیت دارد بلافاصله استعفا خواهم کرد که مشخص شد تابعیت ندارد. در حال حاضر هم ایران است.
قائم پناه گفت: چیز دیگری پیدا نکردند و به این موضوع می‌پردازند. اولاً که اصل این موضوع که فرزند بنده یا هر مسئول دیگری در خارج از کشور باشد چه ارتباطی به آن مسئول دارد؟! این قانون ایراد دارد. مسئله‌ای که برای آقای ظریف پیش آمد هم به همین خاطر بود. فرزند او در زمانی که در آمریکا مأموریت کاری داشته به دنیا آمده و تابعیت قهری داشته، چرا به این دلیل ما نتوانیم از توانمندی دکتر ظریف استفاده کنیم؟
قائم پناه دربارهٔ حاشیه‌ها و انتقادهایی که پس از صدور حکم انتصاب فرزند و داماد رئیس جمهور به وجود آمد گفت: به نظر من این ایراد وارد نیست. آقای مجیدی از زمانی که آقای پزشکیان در مجلس بود، همواره در کنارش حضور داشت و خیلی از امورات مربوط به دکتر پزشکیان را انجام می‌داد؛ به دلیل اینکه با یکدیگر زندگی می‌کنند. زهرا خانم [پزشکیان] و آقای مجیدی با دکتر در یک آپارتمان زندگی می‌کردند و الان هم همینطور است و شخص مورد اعتماد رئیس جمهور است. برای اینکه این همراهی رسمیت قانونی داشته باشد حکمی برای او صادر شد.
وی افزود: دکتر یوسف پزشکیان هم از اساتید دانشگاه سهند است که به دلایل امنیتی پس از ریاست جمهوری مجبور شد به تهران بیاید؛ او در امور رسانه‌ای دکتر پزشکیان از ابتدا همراه بود و فعالیت داشت. حکمی هم که برایش صادر شده سِمَت بالایی نیست و مشاور رسانه‌ای دفتر ریاست جمهوری است.
قائم پناه گفت:این نوع حکم‌ها در دولت‌های پیشین هم بوده، مثلاً در دولت آقای خاتمی برای علی آقای خاتمی عزیز که فرد توانمندی است حکم دادند یا در زمان دولت روحانی هم همینطور. در دنیا هم مسئله‌ای طبیعی‌ست که افراد مورد وثوق رئیس جمهور مسئولیت‌هایی بر عهده بگیرند.
وی گفت: هم دکتر یوسف و هم آقای مجیدی در این حوادث اخیر در جنگ ۱۲ روزه از نزدیک شاهد بودم که چگونه از رئیس‌جمهور حمایت می‌کردند. یا زهرا خانم همواره در کنار پدرش بود و حاضر نبود او را تنها بگذارد و خطر را با جان و دل می‌پذیرفتند.
