بازار آشفته اقتصاد نفت‌زده ایران چنان در تلاطم است که هر بادی می‌تواند آن را تکان دهد؛ چه ایجاد تعرفه‌های ۵۰ درصدی آمریکا علیه هند باشد و چه فعال شدن مکانیسم ماشه که علی‌الظاهر نباید این دو خیلی به فروش نفت ما ارتباطی داشته باشد.
سه کشور آلمان، بریتانیا و فرانسه از ششم شهریورماه روند فعال‌سازی مکانیسم ماشه یا همان اسنپ‌بک را آغاز کرده‌اند که البته فعال‌سازی آن ۳۰ روز به طول خواهد انجامید و در نهایت باعث خواهد شد تحریم‌های پیشین سازمان ملل متحد علیه ایران در حوزه‌های مالی، بانکی، انرژی و دفاعی دوباره بازگردند و فعال شوند.
هرچند تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران در مورد تجهیزات موشکی و هسته‌ای است و محدودسازی آنها را هدف قرار داده، اما تجربه سال‌های قبل نشان می‌دهد که این تحریم‌ها و همچنین تحریم‌های آمریکا در مورد فروش نفت ایران، تجارت خارجی و در ادامه بر اقتصاد ایران تاثیر زیادی دارد.
اتفاق دیگری که می‌تواند اقتصاد نفتی ما را تحت تاثیر قرار دهد تصمیم جدید دونالد ترامپ برای افزایش تعرفه واردات از هند به ۵۰ درصد (۲۵ درصد تعرفه متقابل و ۲۵ درصد تعرفه تنبیهی بابت خرید نفت روسیه) است که می‌تواند بر معادلات خرید و فروش نفت در آسیا و حتی جهان تاثیر بگذارد.
عبدالله باباخانی، کارشناس ارشد انرژی در این رابطه در کانال خود نوشته: «هند طی دو سال گذشته به بزرگترین خریدار نفت تخفیفی روسیه تبدیل شد. طبق آمار Kpler، واردات نفت خام هند از روسیه در نیمه نخست ۲۰۲۵ حدود ۱/۷ تا ۱/۸ میلیون بشکه در روز بوده است؛ رقمی که پیش از جنگ اوکراین تقریباً صفر بود. با فشار تعرفه‌ای جدید آمریکا، واردات نفت روسیه به هند احتمالاً با محدودیت‌های مالی و لجستیکی جدی مواجه می‌شود و دهلی‌نو بخشی از خرید‌های خود را کاهش خواهد داد.»
او عنوان کرده که بازار جایگزین طبیعی برای نفت روسیه، چین است. این کشور هم‌اکنون بزرگترین خریدار نفت ایران و یکی از اصلی‌ترین خریداران نفت روسیه است.
برآورد‌ها نشان می‌دهد که واردات نفت خام چین از روسیه در نیمه ۲۰۲۵ حدود ۲/۳ تا ۲/۵ میلیون بشکه در روز بوده است. با کاهش صادرات روسیه به هند، این رقم می‌تواند به بالای ۳ میلیون بشکه در روز برسد.
چین در حال حاضر روزانه نزدیک به ۴ میلیون بشکه نفت تخفیفی از ایران و روسیه دریافت می‌کند؛ رقمی معادل حدود ۴۰ درصد کل واردات نفت خام این کشور. با افزایش سهم روسیه، فضای رقابتی برای ایران تنگ‌تر می‌شود.
او در پایان نتیجه گرفته: «تعرفه ۵۰ درصدی آمریکا علیه هند نه‌تنها مناسبات تجاری واشنگتن و دهلی‌نو را وارد بحران کرده، بلکه بازار نفت آسیا را نیز تحت تأثیر قرار داده است. نتیجه این خواهد بود که روسیه نفت بیشتری را به چین سرازیر کند و ایران مجبور شود برای حفظ سهم خود، یا تخفیف‌های بیشتری ارائه دهد یا خطر از دست‌دادن بخشی از صادراتش را بپذیرد. روسیه از بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران و حذف بیشتر ایران از بازار نفت به‌ویژه در چین، منفعت زیادی خواهد داشت.»
در همین راستا و در گفت‌و‌گو با مسعود هاشمیان قائم مقام معاون وزیر سابق نفت در امور بین الملل و بازرگانی و حمید حسینی سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی به بررسی بیشتر این موضوع پرداختیم.
اثر روانی اسنپ‌بک را تشدید نکنیم
مسعود هاشمیان، کارشناس مدیریت راهبردی انرژی و قائم مقام معاون وزیر سابق نفت در امور بین الملل و بازرگانی در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» عنوان کرد که فعال شدن اسنپ‌بک تاثیری بر فروش نفت ایران ندارد و تنها بار روانی آن است که بر قیمت دلار و افزایش قیمت‌ها تاثیر می‌گذارد. او گفته چین خریدار بزرگ نفت در جهان است و ما از قبل باید برای مدیریت فروش و اقتصاد نفت و انرژی تمهیداتی می‌اندیشیدیم تا گرفتار تهدید‌ها نشویم و اکنون نمی‌توان تقصیر را به گردن یک رئیس‌جمهور انداخت.
فعال شدن مکانسیم ماشه چه تاثیری در روند فروش نفت ما خواهد داشت؟
اسنپ بک فعلاً هیچ تاثیری در فروش نفت ما ندارد، مگر قبل از این با اروپا کار می‌کردیم؟ یا صادرات‌مان به صورت رسمی به کشور‌های خریدار انجام می‌شده است؟ بنابراین حرکت اروپایی‌ها فعلاً تاثیری بر فروش نفت ما ندارد و فقط تاثیر روانی دارد، آمریکا و اسرائیل به دنبال اجماع علیه ایران هستند. از زمانی که آمریکا از برجام خارج شد عملاً اروپایی‌ها نیز از برجام خارج شدند و در عمل هیچ شرکت اروپایی با ما کار اقتصادی نمی‌کرد و برجام تعهدات یکجانبه‌ای بود که ما فقط انجام می‌دادیم و می‌خواستیم به دنیا ثابت کنیم که متعهد به قرارداد‌های بین‌المللی هستیم؛ درحالی‌که کشور‌های غربی متعهد به قرارداد‌های خود نبوده و نیستند.
مگر سیستم تجاری ما با اروپا در بعد از خروج آمریکا از برجام به شرایط عادی برگشته بود که اکنون با خروج آنها مبادلات تجاری ما با این کشورها دستخوش تغییر شود؟ آمریکایی‌ها تحریم‌ها را بر ما تنگ کردند و هر روز هم آن را تنگ‌تر می‌کنند و همین باعث شده سیستم تجاری عادی با دنیا در هیچ زمینه‌ای نداشته باشیم.
به‌هرحال شرکت نفت ایران همیشه راهکار‌هایی را پیدا کرده و اصولاً تحریم‌ها تاثیری در مبادلات نفتی که انجام می‌دادیم نداشته است، البته بهتر بود که این مبادلات را در شیوه نرم تبادلات تجاری بین‌المللی انجام می‌دادیم. ولی به هرحال ما به این شیوه فروش تسلط پیدا کردیم و راه‌های عبور از تحریم را بلد هستیم. این مورد در صادرات مواد پتروشیمی نیز صادق است. به هرحال بعید است در سیستم تجاری، حمل و نقل و ترابری در حوزه نفت و انرژی بر اساس اسنپ بک تغییری ایجاد شود.
آمریکا برای هند تعرفه ۵۰ درصدی در نظر گرفته است، این باعث نمی‌شود بین آنها و روسیه در مورد خرید و فروش نفت خلل ایجاد شود و روسیه با تخفیفات خود را جایگزین ایران برای فروش نفت به چین کند؟
هند به این دلیل از روسیه نفت می‌خرد، چون روس‌ها در پالایشگاه‌های آنها سرمایه‌گذاری کردند. این کاری بود که ما نیز در سال‌های قبل یعنی در دولت حسن روحانی نیز می‌توانستیم انجام دهیم که متاسفانه تعلل کردند. در حال حاضر روس‌ها در پالایشگاه اِسار هند در فاز اول ۴۰۰ هزار بشکه و در فاز دوم تا ۴۸۰ هزار بشکه نفت به عنوان سهم خود به هند صادر می‌کند. این کاری بود که ما هم می‌توانستیم انجام دهیم و در این صورت ما ظرفیت ۹۸۰ هزار بشکه نفت در هند را داشتیم، چون سهامدار پالایشگاه بودیم هیچ‌کس نمی‌توانست جلوی ما را بگیرد همان‌طور که هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی صادارت روسیه به هند را بگیرد.
این موضوع هیچ ربطی به تحریم‌ها نداشت و روس‌ها قبل از تحریم نفت‌شان توسط آمریکا نیز این کار را می‌کردند و ما هم مانند روس‌ها قبل از تحریم نفت‌مان می‌توانستیم این کار را بکنیم. فرصتی که از دست رفت و به راحتی در اختیار رقیب نفتی ما قرار گرفت. در شرایط نرمال چنین روش‌هایی در جهان توسط کشور‌های صادرکننده نفت برای حضور در بازار کشور‌های خریدار صورت می‌گیرد. چنین تمهیداتی همیشه امکان‌پذیر بود، اما سیاستگذاران نفتی در ایران هیچگاه به دنبال آن نبودند.
اما در مورد چین: برای چین هیچ فرقی ندارد که از کجا نفت خرید کند. چون چین یک خریدار بزرگ است و انحصار خرید دارد و اینکه گفته می‌شود ما به چین تخفیف‌های آنچنانی می‌دهیم به نظر من حرف‌های غیرکارشناسی است به این دلیل که بازار نفت چین را نمی‌شناسند. اکنون چین به عنوان بزرگترین خریدار نفت در دنیا مطرح است و حدود ۹ تا ۱۰ میلیون بشکه نفت در روز وارد می‌کند. برای حضور در این بازار کشور‌های صادرکننده نفت حتی برای عربستان هم توسط چین قیمت فروش تعیین می‌گردد.
در حالی که شما فکر کنید عربستان، چون تحریم نیست نفت خود را با قیمت‌های جهانی به این کشور می‌فروشد و بدون هیچ تخفیفی. در حالی که این تخفیف‌ها در قالب فروش نفت به صورت ۶ ماهه و ۱۲۰ روزه و در بهترین شرایط ۹۰ روزه به چین توسط عربستان تحویل داده می‌شود. اگر اسم آن تخفیف نیست پس چیست؟ همه می‌دانیم با این زمان نگهداری از این حجم پول می‌توان درآمد‌های هنگفتی کسب کرد؛ بنابراین بازار چین تعیین‌کننده قیمت است؛ هرچند که ممکن است چینی‌ها دوست داشته باشند با قیمت ارزان‌تر از عربستان نفت بیشتری هم بخرند، اما با توجه به مدیریت کشور‌های صادرکننده نفت در تعیین سهم بازار خود تلاش دارند که از سایر کشورها نیز نفت خریداری نمایند؛ بنابراین شاید از نفت ارزارن‌تر ایران و روسیه و ونزوئلا در بازار بهره ببرند. چینی‌ها در ونزوئلا سرمایه‌گذاری کردند و به راحتی نفت را به دست می‌آورند و در واردات آن مشکل ندارند. عربستان نیز در چین پالایشگاه دارد و نه فقط در چین بلکه در کره جنوبی و سایر کشورها. البته در کره جنوبی ما سهام‌مان را واگذار کردیم و آرامکو سهام ما را خرید. چنین تمهیداتی باید از قبل اتفاق می‌افتاد و مدیریت فروش و اقتصاد نفت و انرژی ما باید قبل از تهدیدات تحریمی شکل می‌گرفت.
الان نمی‌توان گفت تقصیر دولت پزشکیان یا روحانی و احمدی‌نژاد است، این فرایندی بود که باید برنامه آن از قبل نوشته می‌شد. مانند فعالیت مکانیسم ماشه تنها برای بازار داخلی ما تاثیر روانی دارد؛ بنابراین به جای اینکه در بازار اقتصادی خود استرس ایجاد کنیم به مردم آرامش دهیم.
به‌هرحال آن دوستانی که در وزارت نفت هستند کارکشته تحریم‌ها هستند و تحریم‌ها هم مربوط به امسال و پارسال هم نیست؛ طی ۴۰ سال گذشته تحریم‌ها در حوزه صنعت نفت ما با شدت بیشتری وجود داشته است. علاوه بر اینکه در بازار نفت هم با یک خریدار بزرگ مانند چین طرف هستیم که او تعیین‌کننده قیمت است و انحصار در خرید دارد. باید این را در نظر گرفت که حفظ بازار چین برای کشور‌هایی که در حالت عادی با آنها معامله می‌کنند مهم است. شما بایستی تنوع بازار صادراتی نفت خود را مدیریت کنید. اگرچه ما ناچاراً در کانال تحریم‌ها افتاده‌ایم، اما کشور‌هایی مانند عربستان و امارات و حتی کویت و عراق هم دوست دارند که با تخفیف در فروش نفت سهمی از بازار چین داشته باشند.
درست است که هزینه بازاریابی ما به دلیل تحریم‌ها افزایش یافته، اما ما نیز بازار صادراتی خود را حفظ کرده‌ایم. اگرچه چین به دلیل ژئوپلیتیک در خرید نفت، رعایت سهم ایران را در بازار می‌داند، چون ایران را به عنوان یک عامل منطقه‌ای در حوزه انرژی موثر می‌داند. از طرف دیگر می‌داند که ما در تقویت پول آسیایی موثر هستیم و ما هم می‌دانیم چنین نقشی در مبادلات آسیایی تاثیر دارد.
آمریکا به دنبال این است که در شرایط اقتصادی فعلی خود در دنیا ارزش دلار را بالا برده و جایگاه آن راحفظ کند بنابراین رقیبی برای دلار مانند یوان چین و یورو را نمی‌تواند برتابد؛ این درحالی است که ما مبادلات نفتی خود را با ارز‌هایی به غیر از دلار از سال‌ها قبل ساماندهی کرده‌ایم. بسیاری از کشور‌های صادرکننده نفت نیز اکنون از این روش استفاده کرده و نفت خود را تا حدودی دلارزدایی کرده‌اند.
در حال حاضر آمریکا می‌خواهد علاوه بر تحمیل اصلاح تبادلات تجاری با ایران ما را وارد بازی مبادلات نفتی صرفاً با دلار کند، این اشکالی ندارد؛ به شرطی که هیچ تحریمی نباشد. به‌هرحال از زمانی که ترامپ از برجام خارج شد عملاً در تحریم‌های اروپا هم قرار گرفتیم و درست است از نظر سیاسی هیچ‌وقت اروپایی‌ها رسماً این مورد را بیان نکردند، اما رسماً اروپایی‌ها ایران را از مدار تجاری بیرون گذاشتند.
نمونه بارز آن شرکت توتال بود که از ایران رفت؛ درحالی‌که ما با اروپا ظاهراً پس از برجام هیچ مشکلی نداشتیم، اما آنها به دلیل ترس از مواجهه با آمریکا از بازار تجاری ایران خارج شدند. نه‌تنها توتال بلکه خیلی از شرکت‌های کوچک‌تر نیز حاضر به همکاری با ایران در مورد کار‌های تجاری نبودند؛ چه برسد در حوزه انرژی و نفت.
به‌هرحال باید این را به جامعه تلقین کرد که تاثیر مکانیسم ماشه بر رزق و روزی مردم صرفاً از نظر روانی است. تاثیر روانی است که باعث بالا و پایین رفتن دلار و ارز شده و چنین نوساناتی بر تورم قیمتی در اقتصاد از نظر روانی و از نظر اجتماعی بر روح و روان مردم تاثیر می‌گذارد. بحث تورم روانی مکانیسم ماشه است که خطرناک است درحالی که هنوز اتفاقی در حوزه اقتصادی کشور ما رخ نداده است، اما می‌بینیم که قیمت دلار بی‌جهت افزایش پیدا کرده است اگر ما به عنوان کارشناس، نویسنده، تحلیل‌گر و اقتصادخوانده و یا اقتصادنخوانده تنها با ذکر مصیبت اسنپ‌بک بخواهیم به نوسانات قیمتی و این اثر تورم روانی دامن بزنیم نتیجه آن فقط افزایش تورم در اقتصاد، گرانی ارزاق و گسترس نارضایتی اجتماعی در نتیجه گفتمان سیاسی ما می‌شود و دود آن نه‌تنها به چشم خودمان بلکه به چشم کل جامعه می‌رود.
چین خریدار نفت ایران باقی خواهد ماند
حمید حسینی، سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» به این نکته اشاره دارد که ایران هیچگاه از سیستم‌های رسمی برای صادرات نفت استفاده نمی‌کند که نگران باشیم تا اسنپ‌بک و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل به دیگر کشورها فشار بیاورد تا از ما خرید نکنند.
فعال شدن مکانسیم ماشه چه تاثیری در روند فروش نفت ما خواهد داشت؟
ما هیچگاه از سیستم‌های رسمی برای صادرات این محصولات استفاده نمی‌کنیم که بخواهیم نگران باشیم تا تحریم‌های سازمان ملل به دیگر کشورها فشار بیاورد و آنها را متهم به نقض قوانین سازمان ملل کند. اصولاً ایران نفت را با اسناد و گواهی و مدارک دیگر کشورها معامله می‌کند و پرداخت‌ها نیز از طریق کشور ثالث صورت می‌گیرد پس در مجموع نباید تاثیری بر روند فروش نفت ما بگذارد. اینکه برخی عدد و رقم اعلام کردند نشان از این دارد که آنها شناخت درستی از بازار ندارند، اما اگر این اتفاق باعث شود تا یک بستر حقوقی برای حمله به ایران فراهم شود قطعاً می‌تواند برای کشور ما تبعات داشته باشد.
دفعه پیش دیدیم قطعنامه‌ای که آژانس انرژی اتمی صادر کرد چه بستری را آماده کرد که بتوانند به ایران حمله کنند. در حال حاضر هیچ بهانه‌ای برای حمله مجدد به ایران ندارند و خودشان گفته‌اند که انرژی هسته‌ای ایران نابود شده و ما نیز اعلام کردیم که قرار نیست فعلاً غنی‌سازی انجام دهیم پس فقط این نگرانی وجود دارد که فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل بهانه‌ای را به دست آمریکا و اروپا و اسرائیل بدهد تا جنگ جدیدی را شروع کنند و به ایران حمله کنند.
با توجه به وضعیت اقتصاد جهانی و درگیری چین و آمریکا و هند با آمریکا درباره تعرفه‌ها، هند همچنان به خرید نفت از روسیه ادامه داده است و آنها چهار بار تماس کاخ سفید را نیز بی‌پاسخ گذاشته‌اند که از هند بعید بود اینگونه موضع‌گیری کند، چون صادرات این کشور خیلی به بازار آمریکا وابسته نیست. هند در جمع هشت شریک اول تجاری آمریکا نیست و این کشور دو درصد نیز در صادرات هند نقش ندارد؛ درحالی‌که شش درصد واردات هند از آمریکا است و اگر هندی‌ها نیز تعرفه متقابل برای کالا‌های آمریکایی بگذارند در حقیقت این تحریم و تعرفه‌ها بیشتر می‌تواند به ضرر آمریکا باشد تا هند و صادرات آمریکا است که به هند کم می‌شود.
صادرات هند به آمریکا نیز بیشتر خدمات مالی و نرم‌افزاری است که شامل تعرفه‌ها نمی‌شود یعنی بسیاری از شرکت‌های بزرگ آمریکایی از اختلاف شب و روز استفاده کرده و صورت‌های مالی خود را به هند فرستاده و کار‌های مالی آنها در این کشور انجام می‌شود و وقتی اول صبح مدیر آمریکایی به سر کار می‌آید تراز روزانه و صورت مالی را در اختیار دارد.
به همین دلیل هند دلیلی نمی‌بیند از نفت ارزان روسیه دل بکند، حدود ۳۵ درصد از صادرات نفت روسیه به هند است که نزدیک به یک میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه است. در این میان ترامپ نیز تهدید کرده که اگر توافقی صورت نگیرد آمریکا از مذاکره با اوکراین و روسیه کنار خواهد کشید و یا تحریم‌های سنگین جدیدی علیه روسیه وضع خواهد کرد؛ این یعنی اوضاع به هیچ وجه برای اجماع علیه ایران مساعد نیست و نباید مردم را از مکانیسم ماشه ترساند که دیدیم همین ترس باعث افزایش قیمت دلار شد و در آینده نیز باعث افزایش تورم و فرار سرمایه از کشور خواهد شد.
چین مهمترین خریدار نفت ایران است؛ اگر این کشور به سمت روسیه برود و نفت خود را با توجه به تخفیفاتی که وجود دارد از آنها تهیه کند، چه تاثیری بر روند فروش نفت ما خواهد داشت؟
روسیه هم‌اکنون نیز در بازار چین وجود دارد و ۴۸ درصد صادارت نفت روسیه وارد چین می‌شود. همچنین روسیه بیش از چین به هند صادرات دارد، اما نفتی که هند از روسیه می‌خرد عمدتاً نفت سبک است و باعث شده هند به یکی از صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی تبدیل شود و هر کشور با کمبود بنزین و گازوئیل مواجه می‌شود به سراغ آنها می‌رود، چون هم ظرفیت پالایشگاهی را افزایش داده‌اند و هم نفت خام سبک روسیه امکان تهیه فرآورده‌های باکیفیت را برای هندی‌ها فراهم کرده است. بازار چین خیلی به نفت سبک نیاز ندارد و حتی فروش نفت سبک ایران در چین بسیار سخت‌تر از فروش نفت سنگین و فوق‌سنگین است.
چند پالایشگاه در چین است که حدود ۲میلیون و ۴۰۰ هزار بشکه ظرفیت دارند و به آنها اجازه داده شده که نفت تحریمی را بخرد و خیلی هم ترسی از تحریم آمریکا و تحریم‌های بانکی ندارند، چون شرکت‌های محلی کوچکی هستند و تجارت بین‌المللی ندارند که اینها عمدتاً خریدار نفت سنگین و فوق‌سنگین هستند لذا به این صورت نیست که اگر هند نفت روسیه را نخرد حتماً و الزاماً روسیه می‌تواند نفت خود را در بازار چین بفروشد و یا رقیب جدی ما در بازار چین باشد، به نظر من نباید خیلی نگران بود.
با توجه به این شرایط و اوضاع، روند قیمت نفت در یکی دو ماه آینده را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
هم اکنون بازار بالاتر از پیش‌بینی‌ها است. بر اساس پیش‌بینی‌ها قرار بود امسال قیمت نفت بین ۶۶ تا ۷۷ دلار باشد و کارشناسان نفت برنت را ۶۰ دلار پیش‌بینی کرده بودند، اما هم‌اکنون قیمت نفت ۶۸ دلار است؛ با وجود اینکه کشور‌های اوپک پلاس ماهانه ۴۱۰ هزار بشکه اضافه می‌کنند و قرار است در سپتامبر ۵۴۷ هزار بشکه دوباره به تولید اضافه کنند و همه آن چیزی که داوطلبانه از بازار خارج کرده بودند را به بازار برگردانند.
از طرف دیگر گزارش‌هایی وجود دارد که در بازار حدود ۱۰۳ میلیون بشکه تقاضا برای نفت خام و میعانات گازی وجود دارد که هم‌اکنون ۱۰۵ میلیون بشکه عرضه می‌شود، اما به توجه به خطراتی که جامعه جهانی با آن مواجه است این روز‌ها ذخایر استراتژیک نقش مهمی پیدا کرده و همه کشورها نفت را خریداری می‌کنند برای ذخایر استراتژیک خودشان و بسیاری از کشورها سعی می‌کنند برای سه ماه ذخیره داشته باشند مثلاً چین که روزانه ۱۴ میلیون بشکه نفت مصرف دارد و ۱۱ میلیون بشکه وارد می‌کند اگر بخواهد ذخایر استراتژیک داشته باشد باید بیش از ۸۰۰ میلیون بشکه ذخیره‌سازی کند و تقریباً همین میزان نیز در ذخیره دارد.
آمریکا در دوران بایدن حدود ۳۰۰ میلیون از ۴۵۰ میلیون بشکه ذخیره استراتژیک خود را در بازار عرضه کرد تا بتواند قیمت را کنترل کند؛ لذا این روز‌ها همه کشورها در تلاش هستند ذخایر استراتژیک خودشان را انبار کنند پس نفت مازاد جذب می‌شود و به‌رغم اینکه دفتر اطلاعات انرژی آمریکا پیش‌بینی کرده که در سال آینده قیمت نفت حدود ۵۲ دلار خواهد بود، اما اوپک و کشور‌های صاحب انرژی اعتقاد دارند قیمت نفت در سال آینده نزدیک به ۶۲ دلار باقی خواهد ماند.
