گرچه تجلیل از وحدت و وحدتآفرینی به ویژه در نیروهای مسلح، همواره مورد تأیید و تأکید فرماندهی معظم کل قوا از دوره امام راحل
تاکنون متداول بود، و امر بیسابقهای نیست، اما این نوع تجلیل از شخصیتی
خاص و با توصیف چرایی و چگونگی آن، امری کم سابقه به حساب میآید که
میتواند حاوی چند پیام باشد که مهمترین آنها عبارتند از:
1- ضرورت تقویت وحدت و انسجام بین تمامی نیروها و قوای مدافع و علاقهمند
به انقلاب، نظام و کشور اسلامی و آن هم در شرایط خطیری که دشمنان زخم دیده
و شکست خورده چنگ و دندان نشان داده و وحدت، همکاری و همدلی در این شرایط،
خود افزایشدهنده اقتدار ملی، استحکام و ثبات کشور به حساب میآید.
2- فراهم ساختن زمینه همافزایی بین قوای داخلی از جمله نیروهای مسلح برای
تقویت اقتدار و همپوشانی برای جبران کمبودها که به بازدارندگی
اطمینانبخش و جلوگیری از بروز هرگونه حفره و رخنه خطرساز منتهی میشود.
3- ضرورت خنثیسازی برخی نغمههای شوم و اختلافافکنانه که گرچه بیشتر با
اهداف حقیر سیاسی است اما توهم دشمن را در تأثیرگذاری حربه فشار و تهدید
تقویت و در واقع نوعی خدمت به دشمن محسوب و بعضاً موجب شکاف و اختلاف نیز
میشود.
4- الگوسازی از شخصیتهای وحدتآفرین که فراتر از علقههای معمول سازمانی و
بخشی، مصالح نظام و ضرورتهای آن را ترجیح داده و با اجتناب از حسادت و رقابت مخرب، مسیر وحدت و همدلی را برای همکاری و همافزایی به نفع نظام و حل مشکلات کشور هموار میسازد.
بنابراین در شرایطی که دشمنان سرخورده و زخمدیده از پیروزیها و
دستاوردهای نظام و نگران از روند قدرتیابی کشور عزیزمان، به فرسایش اقتدار
نظام از راه بی اعتبارسازی مجموعههای مولد قدرت و ایجاد اختلاف و
منازعههای بیهوده رو آوردهاند، همان گونه که اختلافافکنی در داخل و
پژواک دادن صدای دشمن از زبان برخی شخصیتهای قشری و نابردبار باید مورد
مذمت قرار گیرد، مواضع وحدتآفرین و مولد همدلی هم شایسته تجلیل است.
دیدهبان بیدار و رهبر حکیم و فرزانه انقلاب
با تشخیص نقش این امیدآفرینی و استحکام بخشی وحدت در عبور نظام و کشور از
گردنههای خطیر، به تحسین و تأیید آنان میپردازند. تجلیلی که برازنده
امثال امیر موسوی است که با معنویت و بصیرت دینی و روحیه انقلابی با شجاعت و
افتخار به اعلام موضع و رفتار مناسب و بهنگام رو آورده و با این اقدام
خود، اثربخشی توان سختافزارانه نیروهای مسلح را نیز به رخ دشمن میکشد؛
اقدامی که فاقد هزینه بوده ولی فواید بسیاری دارد و تنها از عقل مدیریتی و
صفای باطن امثال او بر میآید. چنین ویژگیهایی را باید الگوسازی کرد و به
ترویج آن در سطوح مختلف مدیریتی پرداخت.
رسول سنائیراد
انتهای پیام/